کوچینگ رهبری چیست؟

کوچینگ رهبری یک همکاری دو جانبه و ارتباط فردی بین یک رهبر و کوچ می باشد. در این رابطه کوچینگی، رهبر می‌تواند یک مدیر اجرائی، سوپروایزر، رهبر تیم یا صاحب کسب و کار و یا موارد شبیه به آن باشد.

صرف نظر از همه اینها، این یک همکاری بین کوچ و رهبر می باشد که دو طرف کوچینگ تلاش می‌کنند به مقصد و هدف مورد توافق، دست یابند. هدف از این همکاری و مشارکت ایجاد یک تغییر رفتاری پایدار و تغییر در کیفیت زندگی کاری و شخصی رهبر می باشد.

در ابتدای کار بهتر است، بدانیم کوچینگ رهبری چه چیز است یا نیست؟

1) کوچینگ رهبری یک دستورالعمل فنی نیست. اگرچه درست است، اگر بگوییم برخی کوچ ها دارای یک سابقه فنی قوی هستند.

2) کوچینگ رهبری یک جلسه مشاوره شغلی نیست. اگرچه تعداد زیادی از کوچ ها به طور یقین به رهبران کمک می کنند تا صحیح ترین موفقیت خود را پیدا کنند و استعدادها و توانایی(نقاط قوت) آنها را با هم تطبیق دهند.

3) کوچینگ رهبری یک مشاوره نیست. (اگرچه اغلب مرزهای بین کوچینگ و مشاوره می تواند مهم باشد). جایی که مشاوره واقعاً به عنوان یک تخصص در نظر گرفته می‌شود در این حالت، حل مسئله، ارائه مشاوره و راهنمایی مورد نظر است. اما کوچ ها نه به عنوان یک مشاور، بلکه ترجیح می‌دهند با پرسیدن سوالات و کمک کردن به رهبران، باعث شوند تا رهبران خودشان بتوانند راه حل خودشان را از درون خودشان پیدا کنند.

4) کوچینگ رهبری یک منتورینگ نیست، منتورها کسانی هستند که قبلا مسیر مورد نظر چالش‌ها را طی کرده‌اند و در این مسیر منتورها، اغلب به صورت غیررسمی از داخل یا بیرون، سازمان را پشتیبانی می‌کنند. اما آنها قبلاً این سفر را طی کرده‌اند و معمولاً تجربه عقلی لازم را در درون خود دارند. از طرفی آنها اغلب با یک شرکت سازگار می‌شوند، و عموما در حوزه مشخصی دارای تجربه هستند. در عوض کوچ ها، خارج از سازمان یا تیم استخدام می‌شوند و طیف گسترده ای از تجربه دارند. آنها در مباحث مدیریتی مهارت دارند.

5) کوچینگ رهبری یک آموزش نیست، آموزش معمولاً شامل تامل و درون گری نیست. آموزش معمولاً متناسب با فرد نیست و آموزش دهندگان اغلب آگاهی لازم نسبت به پیچیدگی‌های طبیعت انسان را ندارند و رفتارهایی از جمله موفقیت را تضعیف می کنند یا از بین می‌برند.

کوچینگ رهبری و تاثیرات مربوط به آن:

کوچینگ، یک ارتباط بین یکایک مدیران یا جمعی از رهبران برای تاثیر بیشتر و بهتر در رفتار و عملکرد سازمانی می باشد زیرا مهمترین مورد، عملکرد رهبران یا مدیران است و وقتی مدیران عملکردشان خوب و مورد قبول باشد آنگاه تاثیر آن در سراسر سازمان قابل احساس می باشد. یعنی در مواقعی که مدیران از تجربیات کوچینگ استفاده کنند موجب می شود مهارت ها و تکنیک ها و روش های کوچینگ در کل شرکت یا سازمان گسترش یابد. از طرف دیگر اشخاصی که در مهارت ها و روش ها و تکنیک های کوچینگ تجربه کافی را دارند و آنها را به صورت صحیح به بقیه افراد سازمان انتقال می دهند، در نتیجه باعث تقویت و بهبود روابط و تعاملات می شوند. کوچینگ حتی می تواند مجموعی از مهارت های روزمره مدیران سازمان را مدنظر داشته باشد و باعث بهبود عملکرد و رفتار کل اعضای سازمان شود.